Kaçış Yok (No Escape)
Diyalektik öyle bir şey ki bir yerde olan bir hadise yeryüzünde başka bir yere çok kolay etki edebilirken, gerçekleşen her şey adeta sistemin tekliği ilkesinin bir nevi tezahürü niteliğinde.. Gerilim dozu oldukça yüksek ”Kaçış Yok (No Escape)” adlı film, tam da buna uygun bir şekilde Asya’da yaşanan gelişmelerin, dünyanın diğer bir ucunda olan ABD’yi nasıl içine aldığını oldukça heyecanlı sahneler eşliğinde başarı ile izleyene indirgemekte.. Yeni bir kariyer umuduyla eşi ve çocuklarını yanına alarak, Asya’da başka bir ülkeye taşınmak üzere yola çıkan Owen Wilson’ın, daha vardıkları ilk günde ülkede çıkan darbe ertesinde yaşadıkları korku dolu anları konu alan filmde, darbe yanlısı protestocuların özellikle ülke içindeki yabancıları hedef aldığı olaylarda Wilson’ın eşi ile yaşadığı her dakika hiç bir anne ve babanın çocuğu yanındayken asla yaşamak istemeyeceği türden.. Neyse ki ailece aynı zamanda güçlü bir takvaya sahip olmaları, hani derler ya öldürmeyen Allah öldürmez, işte aynı o derece mucizevi şekilde yaşadıkları tüm tehlikelere karşı onları bu durumdan bizzat da koruyandı. Bir ABD’linin filmdeki darbe sahnelerini izledikçe hissettikleri, bizim gibi darbelere alışık bir toplumda büyüyen birine kıyasla elbette aynı değildi ama yaşananları gördükten sonra başına gelmesin diye ülkesi adına yapacakları da eminim öncesinden bir o kadar fazla olacaktı. Toplumu kötüler yönetince, sosyal zulmün zamanla artması bir hayli yüksek ihtimalken, eşite eşit, farklıya farklı muamele olmadan, hukukun üstünlüğünün değil de üstünlerin hukukunun geçerli olması da zamanla isyan ve kaosu o toplum için sonunda elbette kaçınılmaz kılandı. Keşke toplumun her katmanın bilinç altında az-çok yerine haklı-haksız, güçlü zayıftansa da iyi-kötü şeklinde bir ayrım hali çok daha belirgin olsaydı.. Rejimin adının ne olduğu hiç önemli değildi, Cumhuriyet adı altında Saddam’ın Irağındansa, Krallık şemsiyesinde İngiltere’de yaşamak, eminim kime sorsanız daha çok tercih edilen olacaktı.
geri
Kategoriye ait diğer yazılar
